Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Ανάγκες...

Οι ανάγκες μας...στοιχείο αναπόσταστο στην ψυχή μας...


Μια ανάγκη δεν μπορείς να την απορρίψεις ...


δεν μπορείς να κάνεις οτι δεν την βλέπεις, ενώ υπάρχει...


δεν μπορείς να την προσπεράσεις...


μια ανάγκη μπορεί να κάνει ακόμη και τον πιο έξυπνο άνθρωπο, κουτό...


μπροστά στην ανάγκη η ευφυία χάνει τη δύναμική της...


μετριάζεται...


εκφυλίζεται...


μια ανάγκη μπορείς μόνο να την θάψεις...αλλά αυτό θα το πληρώσεις πολύ ακριβά με τον καιρό...


οταν αυτή θα εμφανιστεί μέσα απο τα άδυτα της ψυχής σου, απο εκεί που την είχες θάψει, εσύ έξυπνε άνθρωπε, για τα καλά...


οταν θα εμφανιστεί - γιατί είπαμε δεν μπορεί να εξαλειφθεί- τότε, θα χει τόση δύναμη...


τόση φόρα...


σαν ένα κύμα που έρχεται κατά πάνω σου μετά απο μια γαλήνια στιγμή μέσα στη θάλασσα....


με τη διπλάσια ορμή...


θέλωντας να πάρει πίσω, και με το δίκιο της, κάθε χαμένη στιγμή που της στέρησε η ευφυία σου


μετά απορείς πώς μπορεί ευφυία και ανάγκη να συνυπάρχουν μέσα σ ένα σώμα...


Ή μετονομάζεις τον όρο "ευφυία" και προσαρμόζεσαι στην φύση σου...


Λες: "Όσες περισσότερες πηγαίες ανάγκες μου καλύπτω, τόσο πιο έξυπνα φέρομαι"....