Ατιτλο

Χαμήλωσα το φως και δάκρυσα
Δάκρυσα και μετά έκλαψα
Υστερα,εξαντλημένη η ψυχή είπε να κλείσει τα μάτια
Το μυαλό επίμονα στις δικές του σκέψεις
μα η καρδιά επιβαρυμένη κατά πολύ
Ξάπλωσα και έκλεισα τα μάτια
σα τους ονειροπαρμένους που ζητούν λυτρωμό
Ναι,ζητώ λυτρωμό απ τα όνειρα
Την άλλη οπτική πραγματικότητα
Τη δική μου
Αφού η απ΄τη πραγματικότητα με πληγώνει,
ζητώ λυτρωμό απο την άλλη
Ξάπλωσα μήπως και αποκοιμηθώ
και σταματώ να σκέφτομαι
Ξάπλωσα μήπως και πάψω να περιμένω
Να περιμένω...περιμένω..
Να περιμένω ανθρώπους,στιγμές,λύτρωση,
ηρεμία,ανθρώπους,στιγμές ανθρώπων,
ανθρώπινες στιγμές...
Κουράστηκα να περιμένω
Κουράστηκα να λυπάμαι
Κι ύστερα μου μιλάς εσύ για τα προβλήματα των άλλων
Μη μου μιλάς
Δε μπορώ να σ ακούσω..Δεν έχω αφτιά...Είμαι κουφή...
Δεν θέλω να έχω αφτιά
Κι ύστερα πιάνω το μολύβι και γράφω...γράφω..
μήπως και τ ακούσει κανείς
Η άδεια κόλλα ακούει καλύτερα χωρίς να σε διακόπτει
Τί ζήτησα;
Το μόνο που ζήτησα ήταν κάποιον να μοιραστεί τη σιωπή μου
Ούτε αυτό δεν κάνουν
Και μετά λυπάσαι πάλι...
Στα δύσκολα δεν έμεινε κανείς..
Ποτέ πποτέ δεν έγινε αυτό,οπότε τί παραξενεύεσαι;
Και μετά ξανακλείνω τα μάτια μήπως και
αποκοιμηθώ και σταματήσω να σκέφτομαι
και να λυπάμαι...
Κουράστηκα να λυπάμαι..
Θα κοιμηθώ.