Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Θα περιμένω...

Θα περιμένω μέχρι το χιονισμένο τοπίο των ματιών σου
να απευθυνθεί σε μένα

Θα περιμένω μέχρι το άστρο που γελά και κλαίει με την ίδια ευκολία

να χαθεί στον κόσμο της ποίησης

Θα περιμένω μέχρι να ανοίξουν οι ουρανοί και

να χυθεί απο μέσα τους το κόκκινο υγρό του παθους μου

Θα περιμένω μέχρι να μεγαλώσω αρκετά

ωστε να θεωρούμαι και πάλι μικρή

Θα περιμένω μέχρι να θυμηθείς απο

μόνος σου οτι υπάρχω και περιμένω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου