Σαν τ'αγέρι θα μυρίσεις μέσα στην πικρή νυχτιά
Σαν το όνειρο θα λάμψεις μέσα απο το πουθενά
Θα μιλήσεις και θα κλάψεις δίχως να χεις γηρατιά
Το ξημέρωμα θα βάψεις μαύρο σα την καταχνιά
Το μπουρνούζι θα αλλάξεις, όταν έχει ποτιστεί
Απ'το αίμα που θα ψάξεις,όταν θα χεις πληγωθεί
Μη ρωτήσεις το "γιατί",δεν υπάρχει επιστροφή
Το μαύρο είναι δυνατό, για να πνίξει το καλό
Μαύρα νύχια μου,πικρά,χάσατε και τη χαρά
Διόλου τώρα δε μετρά,της αναπνοής ιτιά
Κουνιούνται και τα μαλλιά που λερώθηκαν ξανά
Απ'του μίσους την πλευρά και της νιότης χαρακιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου