Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Μεταβατικό Στάδιο Συναισθημάτων

Ένα Ποίημα.Μια Λέξη κι ένα Δάκρυ
Και μετά το Χάος.
Και μετά ξαπλωμένη,ονειροπαρμένη,κινείσαι
Και μετά την κίνηση,ο Φόβος
Ο δυσνόητος και δυσανάλογος Φόβος των επιθυμιών σου
Και μετά το Φόβο, η Κρίση
Η αλώβητη και πεισμωμένη Κρίση που επιβάλλεται,ωστε να ρθει η Λύτρωση
Λύτρωση ή αλλιώς Εξυλέωση
Ύστερα θέλω μόνο να γράφω,να γράφω ,να γράφω
Τρεις φορές το τρία
Να γράφω συνέχεια χωρίς να σταματά το χέρι ή καλύτερα
ο νους
Ένα Ποίημα.Μια Λέξη ένα Δάκρυ
Και μετά η Έμπνευση
Η Έμπνευση των ξέχωρων στιγμών μου
Αυτών που ακόμη δεν έζησα
Αλλά παριστάνω οτι Ζω
Μέσα απο το Ποίημα.Μέσα απο τη Λέξη.Μέσα απο το Δάκρυ
Στιγμές αξύριστες,ανάρμοστες,επίπεδες
Στιγμές κλοπής και ανίας
Στιγμές διαμέτρου και διαμέσου
Διαμέσου του λαμπρού σκεπτικού μου
Δια μέσου του κόσμου αυτού του γυάλινου
Που εσύ αντιλαμβάνεσαι το δίχως άλλο
Ένα Ποίημα.Μια Λέξη και ένα Δάκρυ
Και μετά το Δάκρυ
Σταγόνα
Και μετά τη Σταγόνα
Σταγόνες
Και μετά τις σταγόνες
Λίμνη
Η Λίμνη που θα γίνει Ποτάμι
Και θα πνίξει τη Λέξη
Αυτή τη Λέξη που συγκροτεί το Ποίημα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου