Η ΦΥΓΗ....

Σήκωσα τα βλέφαρα
για μια στιγμή στο φως
Στη λύπη την ακατέργαστη
και στης καρδιάς το νου
Δίπλωσα τις ελπίδες μου
σ'ένα λευκό χαρτί
και άνοιξα τις χούφτες μου
για να με βρεις εκεί
Χαμόγελο περίλυπο
τί΄άραγε να θέλει
Ο πόνος μου δυσβάσταχτος
στα μάτια μου να πλέει
Κι εσύ μέσα στα "θέλω" μου και την υποταγή
αλάργεψες σα σύννεφο
γύρω απ'τη σιωπή
Παραθύρι η ψυχή μια ανοίγει και μια κλείνει
της αγάπης τη φυγή τώρα ποιος θα απαλύνει;
Ανυπότακτη κραυγή
σα γεφύρι ρημαγμένο
Πόνεσες για μια στιγμή
σα να ήταν δεδομένο
Κλάψε τώρα που μπορείς
για σημάδια των αγγέλων
Μη ζητήσεις να καείς
έχω λόγο που επιμένω
Φανταχτερά "πιστεύω"
μέσα σε ξέθωρη ζωή
Κυματιστά θαρρεύω
μέσα σε άνομη φυγή
σε ικετεύω τώρα με παράπονο διπλό
να φύγεις απο μπόρα,πηδώντας στην ηχώ
Τα μάτια σου με είδαν
και βγάλανε πνιγμώ
μα η ψυχή σου στρίβει
σε δρόμους με ελιγμό
Τράβα εκεί που πρέπει
στα σύννεφα τα ουράνια
και πλέξε με κορδέλες
τα όνειρα με ευλάβεια
Κανένας δε θα μείνει να παραπονεθεί
πως έκανες προσπάθεια γι'αυτή σου τη φυγή...