Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Σα κομπόδεμα..

Μες στη βραδιά αγγομαχούν τα νιάτα
Σα γερασμένα κορμιά
Ο άνεμος λυσομανάει στης αγοράς τη λύπη
Κι εσύ ένα κομπόδεμα σφικτό...
Τα άστρα φαίνονται να κλαιν για το χαμένο χρόνο
Που σπαταλίσαμε σε γειτονιές άλλες
Άλλες απο αυτές που ζήσαμε...
Άλλες απο αυτές που ήταν να ζήσουν...
Κι εσύ ακόμη ένα κομπόδεμα σφιχτό..
Περίπλοκα σημάδια νου
Στου κάμπου το απλώχερο χορτάρι
Σαν απο θαύμα έζησα
Σαν απο μοίρα πέθανα
Εκεί που εσυ χαμογελουσες ξένα
Κι εγώ ένα κομπόδεμα λυμένο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου