Εγώ πάντα εκεί...(Μάρτης 2009)

Ανθρωπος και ψυχή..
Νους..
Διπλα στους ανθρώπους
Πάντα
Υπάρχει το "πάντα";
Ποτέ δεν υπάρχει το "Πάντα"..
Ποτέ;
Υπάρχει "Ποτέ";
Πάντα υπάρχει το "Ποτέ"...
Κι εγώ πάντα εκεί..
Ανθρωπος
Ανθρωποι δίπλα, μέσα, ανάμεσα
Ερχονται και φεύγουν
Κι εγώ πάντα εκεί...
Θέλω να ξέρω άραγε τί περιμένω
Κι είμαι πάντα εκεί...
Ανάμεσά τους..Δίπλα τους..
Με ξεχνούν
Με αφήνουν
Κι εγώ πάντα εκεί..
Να απορώ γιατί δεν κάνουν το "Πάντα" πράξη.
Γιατί πάντα να υπάρχει μια υπόσχεση η οποία δεν κρατά ποτέ..
Οσο πιο εύκολα μπορούν να δίνουν υποσχέσεις
Τόσο πιο δύσκολα τις κρατούν..
Πάντα..
Κι εγώ πάντα εκεί να περιμένω
μήπως και διαψευστώ
Μήπως και κρατήσει κάποιος τελικά την υπόσχεσή του
Ένας άνθρωπος κι ένας ακόμη
Μια ζωή..
Κι εγώ πάντα εκεί
Δίπλα της
Μέχρι ν αποφασίσει ν αποχωρήσει κ αυτή..
Ενα φύλλο έπεσε
Ένα φύλλο πέφτει
Οπως ένας άνθρωπος που φεύγει
Σκληρά και ξαφνικά
Αιματηρά,Αιχμηρά
Κι εγώ πάντα εκεί..
Με πληγές αυτή την φορά
Μετά την άπειρη φορά φυγής
Πληγωμένη
Ενας άνθρωπος κι ένας ακόμη..
ΜΙα άλλη ζωή
Καινούρια
Μεσα στη δική μου
Κι εγώ πάντα εκεί
Δίπλα της
Ενα αστέρι 'επεσε
Ενα αστέρι πέφτει
Όπως ένας άνθρωπος που φεύγει
Σκληρά και γρήγορα
Κάνω μια ευχή
Να μην ματώσω αυτη την φορά
Να πάψω να ματώνω
αλλά..
Τώρα πια το αίμα γίνεται πηχτό και ξερό
Ξεραίνεται πάνω στο δέρμα
Πάνω στην μεμβράνη της καρδιάς
Της ανήσυχης που συνεχώς χτυπά δυνατά
Στο τέλος το ξεραμένο αίμα την σφίγγει τόσο
που την σκληραίνει..
Αθελά της
Μετά απο αυτό
Εγώ πάντα εκεί..
Ξεραμένη πια, μα εκεί..
Χωρίς να ξεχνώ το "Πάντα"
Κρατώντας μια υπόσχεση που δεν δόθηκε ποτέ
Που απλά υπήρχε εκεί πάντα
Μέσα μου
Ακόμη κι όταν η καρδιά ξεραμένη
απο το αίμα χτυπούσε αργά τώρα πια
και βαριά...
Ενας άνθρωπος κι ένας ακόμη
Μια ζωή
Κι εγώ πάντα εκεί
Μέχρι να καταλάβω τί περιμένω απο το "Πάντα"
Απο αυτούς που έρχονται κ φεύγουν
Τόσο ελαφράν την καρδίαν
Τόσο εύκολα και σκληρά
Υπάρχει "Πάντα";
Ποτέ δεν υπάρχει το "Πάντα"
Ποτέ;Υπάρχει "Ποτέ";
Πάντα θα υπάρχει το "Ποτέ"....