Ατιτλο

Ανοιξε της γης αχνά το κιτάπι στην καρδιά
Πάλεψε με την φθορά και κατάστρεψέ την απαλά
Σήκωσε ανάστημα ψηλό και κατέβα στο νερό
Το καθάριο και στεγνό που θα δώσει το ρυθμό
Στης αγάπης της πλευρά θα μιλήσεις καθαρά
και στο άγνωστο μπροστά θ αντιδράσεις σθεναρά
Μη φοβηθείς απ τις μικρές, τις ανύπωτες σκλαβιές
Σύντομα θ αλλοιωθούν όταν μέσα σου πνιγούν
Και θα νιώσεις ξαφνικά πονου αλύτρωτου χαρά
που σε δυο πια νυχτιές θα σου δείξει τις πλευρές
Εκείνες που θα γεμίζουν και θα σε κοιμίζουν
Εκείνες που θα σε νιώσουν και θα σε λυτρώσουν
Εκείνες που θα σου δώσουν δύναμη ψυχής σε άγνωστους
δρομείς,γαλήνη ζηλευτή σε δύσκολη στιγμή...